Dziś idę walczyć – Mamo!
Może nie wrócę więcej,
Może mi przyjdzie polec tak samo
Jak, tyle, tyle tysięcy
Poległo polskich żołnierzy
Za Wolność naszą i sprawę,
Ja w Polskę, Mamo, tak strasznie wierzę
I w świętość naszej sprawy
Dziś idę walczyć – Mamo kochana,
Nie płacz, nie trzeba, ciesz się, jak ja,
Serce mam w piersi rozkołatane,
Serce mi dziś tak cudnie gra.
To jest tak strasznie dobrze mieć Stena w ręku
I śmiać się śmierci prosto w twarz,
A potem zmierzyć – i prać – bez lęku
Za kraj! Za honor nasz!
Dziś idę walczyć – Mamo!
Tak często słyszane twierdzenie: Tamci ludzie byli lepsi, ulepieni z innej gliny. Dzisiaj to już nie to. Tylko komórki i komputery. Więc już chyba jasno wynika odpowiedź na pytanie: Czy będziemy jak Tamci ludzie? Nie, nie będziemy. Oczywiście, że nie będziemy. Ale wcale nie dlatego, że gapimy się w komórki.
Oni byli potrzebni wtedy. Dzisiaj jesteśmy potrzebni my. Z naszymi Pokoleniami X, Y i Z, Tik tokiem, Fame MMA i Coca Colą Zero. Żyjemy w najlepszych czasach i z nich korzystajmy! To właśnie z tego powodu 1 sierpnia pamiętajmy właśnie o nich! Nie róbmy tego codziennie, bo wtedy często nie mamy czasu pamiętać nawet o naszych bliskich. O Powstańcach pamiętajmy przez moment chociaż tego jednego dnia.
Zatrzymajmy się na minutę, pomyślmy gdzie jesteśmy, jak żyjemy i przypomnijmy sobie swoje największe zmartwienia. Wredny szef, wakacje na działce zamiast w Dubaju, pryszcze na czole. Pomyślmy o Nich i chociaż dzisiaj o wszystkim innym zapomnijmy. Potem wróćmy do bezpiecznego domu i przytulmy się do ukochanej osoby. Czując jej bliskość i ciepło, pamiętajcie, że Oni chcieli i poświęcili to wszystko. Dla nas.